محمدحسین فدای اصفهانیمحمدحسین فدای اصفهانی، شاعر، خوشنویس و ادیب منشی، در اصفهان می‌باشد. ۱ - معرفی اجمالیمحمّدحسین اصفهانی متخلّص به «فدا» شاعر، خوشنویس و ادیب منشی، در اصفهان متولّد شد و نزد برخی از دانشوران از جمله ملّامحمّد بن سبزعلی اصفهانی متخلّص به «صفائی» علوم ادبی به‌ویژه عروض، قافیه، معانی و بیان و انشاء را آموخت. در خط نیز به مشق پرداخته و در نوشتن انواع خطوط به‌ویژه نسخ و ثلث مهارت به‌سزایی یافت. سپس به تهران رفت و به دعوت شاهزاده یحیی میرزا قاجار به رشت رفت و ندیم و مصاحب شاهزاده گردید. سرانجام به زادگاه خود بازگشته و قصایدی در مدح حاکم اصفهان منوچهرخان معتمدالدّوله سرود. [۱]
مذهب اصفهانی، میرزا محمدعلی، تذکره مدایح معتمدی، خطی.
[۲]
شیرازی، احمد بن ابوالحسن، تذکره حدیقة الشعراء، ج۱، ص۱۳۰۱-۱۲۹۹.
او تا سال ۱۲۶۳ق زنده بوده و در این سال نسخه‌ای از «فوائد الضیائیه» جامی را به امر محمّدعلی‌بیک ناظر کتابت کرده است. [۳]
حسینی اشکوری، سیداحمد، تراجم الرّجال، ج۲، ص۶۶۱.
همچنین او به خط خوش خود «دعای صباح» را کتابت کرده است که در مجموعه آقای نصیری در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران موجود است. [۴]
بیانی، مهدی، احوال و آثار خوشنویسان، ج۴، ص۱۱۶۰.
این شعر از اوست: دیدم به خواب دوش من زار بی قرار ••••• آمد به ناز آن مَهَم از مهر در کنار بر ارغوان فکنده ز سُنبُل دو صد کمند ••••• در هر کمند صد دل آشفته بی قرار بر مَه فکنده خوشه پروین و مَه به سرو ••••• سروی که آفتاب بَرَش بود لاله بار ۲ - پانویس
۳ - منبعمهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۸۰۵-۸۰۶. |